Hoe ik deze week wel aan lezen maar niet aan schrijven toe kwam

Ik had het in een vorige blogpost al aangekondigd: ik moest en zou deze vakantie dringend wat leesachterstand inhalen. Nochtans begon de vakantie niet met lezen, wel met enkele feestjes. Allereerst was er een heel leuk personeelsfeest op het werk en de dag erna was er een speelpleinreünie/BBQ die ook wel wat van een feestje weghad. Zodoende. 

Daarna vertrok de geliefde naar Londen. Tijd genoeg dus om me onderuit te laten zakken en wat bij te lezen. Maar mijn verse kop koffie op maandagochtend smaakte me niet. Teleurgesteld goot ik 'm in de gootsteen. Wat volgde, was gerommel en geknetter in mijn buik. En talrijke bezoekjes naar de wc. Ik bespaar u de details.

Toen ik daarvan bekomen was, kon ik eindelijk wat lezen. Ik las Kleine mechanieken van Philippe Claudel en enkele dichtbundels. En in het weekend had ik al Inmiddels op aarde, de recentste roman van Paul Verhuyck, gelezen. Overigens een aanrader als je van nostalgisch, literair bevlogen proza houdt. Het verhaal deed me denken aan de film Dead Poets Society, wat voor mij altijd een goede referentie is. Afijn. Het is me dus gelukt om ongeveer de helft van deze boekentafel te lezen.

En schrijven? Stiekem had ik me voorgenomen om nu eindelijk eens verder te werken aan mijn jeugdboek, dat toch al wat vorm aangenomen had. Maar helaas. Ik heb intussen genoeg excuses verzonnen waarom ik er nog geen tijd voor heb gehad:

1. Er was voetbal. Belgisch voetbal dan nog wel. Ik ben normaal niet zo'n voetbalfreak, maar ik raak dit jaar willens nillens meegesleept door de voetbalgekte. En eigenlijk ben ik ook best wel trots op onze Belgische rakkers in Brazilië. De Belgische driekleur kan me trouwens ook charmeren. 

2. Ik heb Twitter ontdekt! O ja, het is heel verleidelijk om honderd mensen te gaan volgen, interessante tweets met bijhorende foto's te verzinnen en bekende mensen te stalken. Ik werd zelfs geretweet door Ann De Craemer. Woop woop. Allemaal zeer vermakelijk, maar je kan zo'n "twietje" toch amper met het echte schrijven vergelijken. Waarmee ik niet wil zeggen dat u me niet mag volgen.

3. Er was wat huishoudelijk werk te doen. Zeker na mijn misselijkmakende maandag. Bovendien heb ik bloemzaden verzameld om te zaaien in onze nieuwe tuin binnenkort. Cultivez votre jardin, aldus Voltaire. Missie volbracht.

4. Er werd druk contact gehouden met de geliefde, die het niet kon laten om me via WhatsApp af en toe een jaloersmakende foto te sturen van het zonnige Londen. 

5. Twijfels. Altijd maar twijfels. Als je zoveel goede literatuur gelezen en besproken hebt, voelt het toch raar om zelf iets populairs/ kinderlijks te schrijven. Ik zou een radicale ommezwaai kunnen gaan maken en de highbrow literature gaan uitspuwen (zoals men hier doet), maar dat kan ik niet. Mulisch, Hermans, Boon, Multatuli, Flaubert, Stendhal, Camus... ze hebben me gemaakt tot wie ik ben. Daar kan ik alleen maar een diepe buiging voor maken. Tegelijkertijd moet ik ook beseffen dat ik zelf een andere weg insla. Het wordt hoog tijd om de twijfels te laten vliegen. 

(bron foto)