Uitgelezen: 'Het leek stiller dan het was' van Eva Kelder

In de zomer van 2014 won ik dit boek als give away van Lalagè leest. Hoewel ik toen nog nooit van deze roman gehoord had, raakte ik toch meteen gefascineerd door de mooie cover (niet zo verwonderlijk, in dit interview lees je namelijk dat Kelder goed nagedacht heeft over die cover). Afgelopen week had ik eindelijk wat tijd om Het leek stiller dan het was te lezen.


Het verhaal draait rond Seije, een meisje dat opgroeit op het Nederlandse eiland Vlieland. Als kind van een alleenstaande, zonderlinge moeder (Fenna) wordt ze al gauw een buitenbeentje op school. Maar Seije zelf is ook niet echt een engeltje. Gelukkig is er haar jeugdvriend Teun, die altijd aan haar zijde staat. In zekere zin kan hij zelfs als broer of als vaderfiguur voor Seije fungeren.

Teun volgt haar dan ook wanneer Seije besluit om aan de universiteit van Edinburgh te gaan studeren. Ze laat haar moeder resoluut achter en kijkt zo veel mogelijk naar de toekomst. In Edinburgh herleeft Seije. Ze kan opnieuw beginnen, studeren, andere mensen leren kennen en haar academische carrière uitbouwen. Na een tijdje leert ze de Amerikaan Daniel kennen, en heeft ze Teun steeds minder nodig.

Samen met Daniel belandt Seije in New York. Maar kan Seije haar afkomst definitief achter zich laten en slaagt ze erin om ook in New York zichzelf opnieuw uit te vinden?

Laat je als lezer echter niet misleiden door deze korte samenvatting. Het leek stiller dan het was is een boek dat je vooral leest voor de indringende, meeslepende stijl. De gedachtegang van Seije is niet altijd even gemakkelijk te volgen, waardoor je als lezer voortdurend aan het boek gekluisterd blijft. Ook de beginscène van het verhaal is heel sterk. Tegelijkertijd vond ik het heel knap hoe Kelder de overgang van kind naar student en jonge vrouw weergeeft. Daardoor heeft dit boek ook veel weg van een bildungsroman. Bovendien is de vriendschap tussen Seije en Teun heel ontroerend, zonder melodramatisch te worden.

Omdat ik het best wel moeilijk vond om over dit boek een recensie te schrijven, eindig ik met een citaat:
"Ik las in bed tot mijn ogen traanden. De schoonheid lag in woorden. Eenmaal ontdekt was ik verloren. Ik had het best met haar [=Fenna] willen delen; dat waarvan ik vergat te slikken, te ademen, de horror van kinderlevens veel spannender, veel erger ook, dan het mijne. De gierende spanning die ik ook buiten vond, met Teun in de duinen, het bos, langs de richel van de zee. Onze voeten nat, omdat we altijd en eeuwig te laat terugdeinsden."
Eva Kelder, Het leek stiller dan het was, Meulenhoff, Amsterdam, 2014, p.62.

Ik lees Nederlands 2015: boek 4/30.


Populaire posts