Gelezen in de herfst

Nu kerstavond nadert en het officieel al enkele dagen winter is, mag ik deze blogpost niet langer uitstellen. Het is hier eventjes stil geweest wat recensies betreft, maar toch heb ik in de maanden september - december een en ander gelezen.

Het monster van Essex

Dit boek zag er zo mooi en veelbelovend uit, maar toch kon het me niet bekoren.  Er zat geen vaart in het verhaal en de krullerige stijl verstikte de inhoud... Misschien ben ik in mijn recensie iets te scherp, maar ik denk dat ik vooral teleurgesteld was.

Anne van het groene huis

Gelukkig kon deze klassieker uit de jeugdliteratuur me weer opbeuren. Het verhaal over Anne, die per ongeluk terechtkomt bij een oudere broer en zus, was gewoonweg hartverwarmend. De oudjes wilden liever een jongen adopteren om te helpen op het land, maar door een vergissing krijgen ze de vrolijke en wereldwijze Anne toegewezen. Dit boek wil je als een warm dekentje over je heen trekken. Geen zoetsappig meisjesverhaal, maar een tedere roman over verbeeldingskracht en ambitie. Een mooie brug tussen de kindertijd en het volwassen leven. 

Voor ik ga slapen

Ik lees niet vaak thrillers, maar deze werd me vurig aangeraden. En ik moet zeggen dat ik lang op het puntje van mijn stoel heb gezeten om het einde te weten. Het verhaal over een vrouw met geheugenverlies doet enigszins denken aan de Vlaamse tv-reeks Tabula Rasa en is minstens even spannend.

Hersenschimmen

Deze roman stond al iets te lang ongelezen in de kast. Ook hier gaat het verhaal over geheugenverlies, maar van een heel andere aard. Het hoofdpersonage, Maarten Klein, verliest namelijk zijn greep op de werkelijkheid door dementie. Dit boek moet je traag lezen, om te voelen wat Maarten meemaakt. Ontroerend mooi geschreven.

De klas

Als leerkracht wilde ik het boek van de film Entre les murs wel 'ns lezen. Maar het bleek een tegenvaller, de personages waren geen mensen van vlees en bloed en ook de vertaling uit het Frans liet te wensen over. Meer minpuntjes lees je hier. 

Laat me nooit alleen

Aangezien Kazuo Ishiguro dit jaar de Nobelprijs Literatuur gewonnen heeft, was ik nieuwsgierig geworden naar zijn boeken. The remains of the day kende ik al omdat ik de film had gezien (aanrader trouwens), dus waagde ik me aan Laat me nooit alleen. Op het eerste gezicht een verhaal met weinig spanning, maar laat je niet misleiden. Onder het science-fiction laagje zit een groter verhaal over hoe wij omgaan met leven en dood. 

Welke boeken las jij de afgelopen maanden?